Yumuşak doku tümörü, sık karşılaşılan şikayetler arasında yer alır. Genellikle vücudun içinde yağ dokusunun bulunduğu bölgelerde, kas dokusunda, bağ dokusu içerisinde, eklemlerde veya sinir dokuları içerisinde görülen kanser içerikli bir hastalıktır. Tedavi edilmemesi halinde ölüme sebebiyet verebilirken, hızlı yayılma özelliği gösterdiği bilinmektedir. Çocuklarda başta olmak üzere gençler ve yetişkinlerde görülen yumuşak doku tümörü, kanser hastalıklarının yaklaşık yüzde 10'unu oluşturmaktadır. Çocuklarda özellikle beş yaş sonrasında görüldüğü belirtilirken, erkek çocuklarında daha fazla görüldüğü ifade edilmektedir. Vücudun belirli bölgelerinde yumuşak doku fazla olduğu için bu bölgelerde tümör oluşma ihtimali oldukça yüksektir. Yayılma özelliği gösterdiği için ulaştığı bölgelerde çoğalma eğilimi gösterir. Özellikle akciğer ve iskelet sistemi üzerindeki yumuşak dokularda sıklıkla gözlenirken, kadınlarda meme üzerinde yayılma yaptığı belirtilmektedir. Bulunduğu alanda büyüme hızı tümör içeriğindeki hücrelerin yapısına göre değişiklik gösterir. Erkeklerde penis üzerinde çoğalma gözlenirken, boyun, baş veya diğer organlarda kan yoluyla hızla yayılma yapabilir.

Oluşan tümörün hangi sebepten meydana geldiği kesin olarak bilinmemektedir. Vücut içerisinde bağ dokusunun neden olduğuna dair belirtiler bulunurken, hastalığın oluşmasına sebep olan bazı riskler bulunmaktadır. Özellikle ailede Rabdomiyosarkomların bulunması risk faktörü olarak belirtilmektedir. Ailede bulunması, çocuklarda görülme olasılığını artırır. Bu sebepten dolayı yumuşak doku tümörünün genetik olduğu da ifade edilmektedir.

Birçok çeşidi bulunan yumuşak doku tümörünün vücudun belirli bölgelerinde şişlik ve ağrıya sebep olduğu belirtilmektedir. Bu sebepten dolayı hareket kısıtlılığına neden olabilirken, vücutta özellikle göz etrafında bulunan yumuşak doku tümörü, göz bebeğinin öne doğru çıkmasına neden olarak kendini belli eder. Bununla birlikte görme problemi yaşanabilir. Hastaların bazılarında burun tıkanıklığı ve grip benzeri belirtiler ile ortaya çıkabilir. Kafatası etrafında bulunan yumuşak doku tümörü, beyin üzerinde olumsuz yönde etki yaratıp, felç, sinir kaybı veya çift görme gibi belirtiler gösterebilir. Ayrıca kanlı idrar, idrar yaparken ağrı çekilmesi, vajinal kanama gibi belirtilerle de ortaya çıkabilir.

Yayılma yapması ile oluşan şişlikler ile ortaya çıkan yumuşak doku tümörü, doktor muayenesi esnasında tespit edilebilir. Şüpheli durumlarda ultrasonografi yöntemi kullanılarak varlığı belirlenir. Vücuttaki yumuşak doku tümörünün varlığının saptanması için gerekli tüm incelemelerin yapılması gereklidir. Ayrıca tümörün ne kadar yayılma yaptığının araştırılması ile hastaya uygulanacak tedavi değişiklik gösterir. Hastaya manyetik rezonans tomografi işlemi gerçekleştirilerek yumuşak doku tümörünün varlığı ve yayılımı takip edilir. Tümörün büyüklüğüne göre veya vücutta verdiği hasara göre değişik metotlar ile görüntülenmesi sağlanır. Yumuşak doku tümörünün bulunduğu alanda biyopsi işlemi gerçekleştirilerek gerekli araştırma yapılır. Patoloji sonucuna göre hücrelerde kötü huylu kanser bulunmuş ise buna göre tedavi yolu izlenir. Bazı hastalarda iyi huylu olduğu için gerekli tetkiklerin ve kontrollerin yapılması için hastaların sık sık kontrol edilmesi gereklidir. Kötü huylu bulunan yumuşak doku tümörünün tedavisi için gerekli tedavi planları gerçekleştirilir. Tümörün türüne göre kemoterapi uygulanırken, bazı hastalar için ışın tedavisi de gerçekleştirilir. Gerekli işlemler yapıldıktan sonra hücrelerin küçülmesi sonrasında gerekli ameliyat yapılarak bu bölgeden tümörün çıkarılması sağlanır. Hastanın sürekli kontrolleri yapılarak tedaviye devam edilir.

Yumuşak doku tümörlerinin tedavisinde multidisipliner bir yaklaşım benimsemek oldukça önemlidir. Cerrahi tedavi, kemoterapi ve radyoterapi kombinasyonları hastanın genel durumu, tümörün yeri ve yayılımı dikkate alınarak planlanır. Ayrıca, hastaların psikolojik desteğe ihtiyaç duyabileceği unutulmamalıdır. Yumuşak doku tümörleri nadir görülen tümörler arasında yer almasına rağmen, erken tanı ve uygun tedavi ile hastaların yaşam kalitesinde ve sağkalım oranlarında önemli iyileşmeler sağlanabilir.